فرزندان حضرت على (ع )- حدیث درباره علی - زندگی نامه

فرزندان حضرت على (ع )- حدیث درباره علی -زندگی نامه

در ادامه مطلب

فرزندان على (ع )
در اینجا به ذکر فرزندان على (ع) و تعداد آنان و نامهاى آنها مى پردازیم و به مختصرى از امور مربوط به آنان اشاره مى نماییم. على (ع) داراى 28 فرزند پسر و دختر بود:
1 - امام حسن (ع)
2 - امام حسین (ع)
3 - زینب کبرى (س)
4 - زینب صغرى که کنیه اش ام کلثوم بود
5 - محسن ((مادر این 5 فرزند، حضرت فاطمه بتول، ( بنا به اعتقاد شیعیان سرور زنان دو جهان )، دختر خاتم پیامبران، محمّد (ص) است )).
6 - محمّد (معروف به محمّد حَنَفیّه ) که کنیه اش ابوالقاسم بود، مادرش ((خَوْله )) دختر جعفر بن قیس الحنفیّه نام داشت .
7 و 8 - عمر و رقیّه که دوقلو بودند و مادرشان ((ام حبیب )) دختر ربیعه بود.
9 - عباس .
10 - جعفر.
11 - عثمان .
12 - عبداللّه .
((این چهار نفر در کربلا همراه برادرشان امام حسین (علیه السلام ) به شهادت رسیدند، مادرشان ((اُمّ البنین )) دختر حزام بن خالد بن جعفر بن دارم مى باشد)).
13 - محمد اصغر که کنیه اش ابوبکر بود.
14 - عُبیداللّه (این دو فرزند نیز در کربلا همراه برادرشان امام حسین (علیه السلام ) به شهادت رسیدند، مادرشان ((لیلى )) دختر مسعود دارمى است ).
15 - یحیى که مادرش ((اسماء بنت عُمیس خثئمى )) بود.
16 - اُمّ الحسن .
17 - رمله (مادر این دو ((اُمّ سعید)) دختر عُروة بن مسعود ثَقَفى بود).
18 - نفیسه .
19 - زینب صغرى .
20 - رقیه صغرى .
21 - اُمّ هانى .
22 - ام الکرام .
23 - جمانه که کنیه اش اُمّ جعفر بود.
24 - امامه .
25 - اُمّ سلمه .
26 - میمونه .
27 - خدیجه .
28 - فاطمه (این یازده نفر از مادران مختلف بودند).
احادیث و آیات درباره علی
1- حدیث غدیر:
« ... هر که من ولی و سرپرست اویم پس این علی نیز سرپرست و ولی اوست. »
سند حدیث: این حدیث را 350 نفر از مفسران و دانشمندان و تاریخ نویسان از اهل سنت با مدارک زیاد در کتاب خود آورده‌اند که نام این اشخاص در کتاب الغدیر نوشته علامه امینی آورده شده است.
توضیح کوتاه: کلمه «مولی» در این حدیث بر طبق شواهد مستند موجود در کتب اهل سنت و شیعه به معنای «اولی به تصرف» است.

2- حدیث ثقلین: شیعه و اهل سنت آیات و روایات فراوانی در خصوص مقامات و ویژگی های علی روایت کرده اند، که برخی از آنها در ذیل می آید:
حدیث ثقلین: « من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها می گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترت و اهل بیت خودم. مادام که شما به این دو تمسّک جویید هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ گاه از هم جدا نمی‌شوند. »
سند حدیث: این حدیث را 200 نفر از علمای اهل سنت نقل کرده‌اند که میر حامد حسین نام این اشخاص را آورده است. همچنین صحّت این حدیث توسط رساله‌ای که « دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه » در مصر در چند سال پیش در مورد این حدیث چاپ کرد به اثبات رسیده است.

3- حدیث سفینه نوح:
« مَثل ِ اهل بیت من در میان امتم همانند کشتی نوح است. هر کس وارد آن شد نجات یافت و هر کس به آن پناه نبرد غرق گردید. »
سند حدیث: این حدیث متواتر را 90 نفر از علمای اهل سنت نقل کرده‌اند که نام آن ها را میر حامد حسین در کتاب « عبقات الانوار » آورده است.

4- حدیثی دیگر:
« ... سو گند به آن که جانم به دست اوست این شخص - علی - و کسانی که پیرو و شیعه اویند در قیامت رستگارند. »
سند حدیث: این حدیث را سیوطی (دانشمند سنی مذهب) در کتاب «درّالمنثور» آورده است.

آیاتی در بیان فضایل و مقامات علی:
•    سوره انسان
•    سوره عادیات
•    سوره مائده آیه 55
•    سوره مائده آیه 67
•    سوره شوری آیه
•    آیه تطهیر: سوره مبارکه احزاب آیه 33
•    سوره مبارکه نساء آیه 59
علی پسر موسی یا رضا فرزند موسی کاظم و هشتمین پیشوای دینی شیعیان دوازده‌امامی است. ایشان توسط مامون الرشید خلیفهٔ عباسی در یک دسیسه به اجبار به مرو خوانده و توسط خلیفه در طوس مسموم شد و به شهادت رسید. آرامگاه این امام شیعیان در مشهد قرار دارد و سالانه مورد زیارت مسلمانان شیعه ایرانی و دیگر کشورها قرار می‌‌گیرد.

ولادت، وفات، طول عمر و مدفن آن حضرت
امام رضا ( ع ) در روز جمعه، یا پنج شنبه ۱۱ذی حجه یا ذی قعده یا ربیع الاول سال ۱۵۳یا ۱۴۸هجری در شهر مدینه پا به دنیا گذاشت. بنابر این تولد آن حضرت مصادف با سال وفات امام صادق ( ع ) بوده یا پنج سال پس از در گذشت آن حضرت رخ داده است. همچنین وفات آن حضرت در روز جمعه یا دوشینه آخر صفر یا ۱۷یا ۲۱ماه مبارک رمضان یا ۱۸جمادی الاولی یا ۲۳ذی قعده یا آخر همین ماه در سال ۲۰۳یا ۲۰۶یا ۲۰۲هجری اتفاق افتاده است. شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا گوید قول صحیح آن است که امام رضا ( ع ) در ۲۱رمضان، در روز جمعه سال ۲۰۳هجری در گذشته است. وفات آن حضرت در سال ۲۰۳در طوس و در یکی از روستاهای نوقان به نام سناآباد اتفاق افتاد . با تاریخ های مختلفی که نقل شد، عمر آن حضرت ۴۸یا ۴۷یا ۵۰یا ۵۱سال و ۴۹یا ۷۹روز یا ۹ ماه یا ۶ ماه و ۱۰روز بوده است، اما برخی که سن آن حضرت را ۵۵یا ۵۲یا ۴۹سال دانسته اند، سخنشان با هیچ یک از اقوال و روایات، منطبق نیست و ظاهرا تسامح آنان از اینجا نشأت گرفته که سال ناقص را به عنوان یکسال کامل حساب کرده اند. از جمله این اقوال شگفت آور سخن شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا است که گفته است : میلاد امام رضا (ع ) در ۱۱ربیع الاول سال ۱۵۳و وفات وی در ۲۱رمضان سال ۲۰۳بوده و با این حساب آن حضرت ۴۹سال و شش ماه در این جهان زیسته است. مطابق آنچه صدوق نقل کرده، عمرآن حضرت پنجاه سال و شش ماه و ده روز میشود و منشاء این اشتباه را باید عدم دقت در جمع و تفریق اعداد دانست شیخ مفید نیز مرتکب این اشتباه شده است و ما در حواشیهای خود بر کتاب المجالس السنیه متذکر این خطا شده ایم . بنابر گفته مولف مطالب السؤول، امام رضا ( ع ) ۲۴سال وچند ماه بنابر قول ابن خشاب ۲۴سال و ۱۰ماه از عمر خویش را با پدرش به سر برد. لکن مطابق آنچه گفته شد، عمر آن حضرت در روز وفات پدرش ۳۵ سال یا ۲۹سال و دو ماه بوده و پس از درگذشت پدرش چنانکه در مطالب السؤول نیز آمده، ۲۵سال زیسته است و نیز مطابق آنچه قبلا گفته شد آن حضرت پس از پدرش بیست سال در جهان زندگی کرد . چنانکه شیخ مفید نیز در اشارد همین قول را گفته است. برخی نیز این مدت را بیست سال و دو ماه، یا بیست سال و نه ماه، یا بیست سال و چهار ماه، یا بیست و یکسال و ۱۱ماه ذکر کرده‌اند که این مدت، روزگار امامت و خلافت آن حضرت به شمار است. در طول این مدت آن حضرت دنباله حکومت هارون رشید را که ده سال و بیست و پنج روزبود درک کرد. سپس امین از سلطنت خلع شد و عمویش ابراهیم بن مهدی برای مدت بیست و چهار روز به سلطنت نشست. آنگاه دوباره امین بر او خروج کرد و برای وی از مردم بیعت گرفته شد و یکسال و هفت ماه حکومت کرد ولی به دست طاهر بن حسین کشته شد. سپس عبد الله بن هارون، مامون ، به خلافت تکیه زد و بیست سال حکومت کرد. امام رضا ( ع ) پس از گذشت پنج یا هشت سال از خلافت مأمون به شهادت رسید
موسی پسر جعفر (امام موسی کاظم) فرزند امام صادق و هفتمین امام شیعیان است.او که نقش بسزایی در گسترش معارف شیعی داشت توسط هارون الرشید مقتدرترین خلیفه عباسی، محبوس و مسموم شده در زندان کشته شد.
ولادت، کنیه و القاب
هفتمین امام شیعیان حضرت موسی بن جعفر در هفتم ماه صفر سال 128 هجری قمری در ابواء متولد گردید. پدرش امام جعفر صادق و مادرش حمیده است. میلادش برای امام صادق علیه السلام چنان شادی‌بخش بود که آن حضرت به‌همین مناسبت سه روز جشن گرفت و مردم مدینه را اطعام نمود. نام مبارکش موسی و القاب و کنیه هایش متعدد است؛ مشهورترین لقبش کاظم و صابر و معروف‌ترین کنیه‌اش ابوالحسن است. نقش نگین انگشتری‌اش جمله حسبی الله بوده است.
امامت
او که براساس تقدیر الهی قرار بود پس از پدر بزرگوارش امامت امت را به عهده بگیرد، تحت تربیت فوق‌العاده امام صادق مراحل رشد و کمال را پشت سر گذاشت و مرحله نوجوانی و جوانی را طی نمود، به گونه‌ای که تا آخر عمر، جلال و جمال الهی در صورت و سیرتش مشهود بود.
از حوادث مهم دوران جوانی آن امام، مرگ نابهنگام برادر بزرگترش، اسماعیل، بود که از الطاف خفیّه الهیّه محسوب می‌شد و زمینه‌ساز تثبیت امامت وی شد. تلاش امام جعفر صادق علیه السلام نیز در این راستا و به منظور جلوگیری از انحراف جریان امامت بود. هر چند بعدها نیز گروهی پیدا شدند و پس از امام صادق علیه السلام معتقد به امامت اسماعیل گشتند و مرگ او را انکار نمودند.
سرانجام پس از شهادت جانگداز امام صادق، موسی بن جعفر علیه السلام در سن بیست سالگی مسؤولیت بزرگ امامت و هدایت امّت را در یکی از بحرانی‌ترین دوران‌ها به دوش گرفت.
دوران امامت از مشکلات روزهای نخستین امامت موسی بن جعفر علیه السلام، ادّعای امامت دروغین برادر بزرگ‌تر حضرت، عبدالله افطح ،بود که گروهی را به دنبال خود کشید و فرقه “فطحیه” به همین ترتیب شکل گرفت. هر چند با برخورد روشنگرانهٔ امام، عبدالله با شکست روبرو گردید.
دوران سی و پنج ساله امامت موسی بن جعفر مصادف بود با اوج قدرت حکومت بنی عباس و هم‌زمان با چهار تن از حاکمان عیّاش و خون‌آشام عباسی به‌نامهای منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی عباسی و هارون الرشید که حضرت نیز به فراخور شرایط زمانیِ حساسِ هر یک، وظیفه سنگین امامت و هدایت امّت را به بهترین شکل ممکن به دوش کشید، و اگر چه با حوادث سهمگین و خونینی همچون واقعه فخ و شهادت مظلومانه گروهی از آل علی علیه السلام روبرو گردید، ولی لحظه‌ای از وظیفه خطیر خود کوتاهی ننمود و تلاش مستمر خویش را عمدتا در محورهای زیر متمرکز ساخت:
اول - تبلیغ دین خداوند و گسترش فرهنگ اسلام، تبیین و تشریح معارف و احکام الهی در قالب احادیث بلند و کوتاه و پاسخ به سوالات شفاهی و کتبی و.. .
دوم- پرورش انسان‌های مستعد و تربیت شاگردان والامقام و شاخص در میدان علم و عمل و حفظ و حراست آنان.
سوم- مبارزه بی‌امان با حاکمان جور و ستم و غاصبان خلافت و شکستن صولت شیطانی آنان در میدان‌های مختلف و تشریح مبانی حق.
چهارم- تربیت یاران مدیر و مدبّر و خودساخته و نفوذ دادن آنان در مراکز حساس حکومتی، تا مرز وزارت و استانداری، به منظور خنثی‌سازی نقشه‌های مخرب و دین‌سوز دشمنان، کمک به مظلومان و محرومان و دفاع از حریم شیعیان .
پنجم- سامان‌دهی شیعیان با شیوه‌های مختلف تربیتی، عملی، مناظره‌های سیاسی و.. .
سرانجام هارون الرشید برای دستگیری امام شخصاً به صحنه آمد و طی صحنه‌سازی در کنار قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله به جوسازی علیه امام پرداخت و او را در یک جلالت ظاهری ولی در پرده‌ای از ابهام با تشکیل دو کاروان مختلف از مدینه تبعید کرد و بارها به زندان انداخت. هارون چندین بار به ترور حضرت اقدام نمود و در بعضی موارد شخصاً وارد شد که هر بار ناموفّق بود.
ترور شخصیت امام از این رو هارون در یک حرکت جدید، اقدام به ترور شخصیت امام کرد که آن هم ناکام ‌ماند و وی از صحنه‌سازی و اقرار و اعتراف‌گیری هم طرفی نیست. رفتار حضرت در زندان در زمینه‌های مختلف عبادی، تربیتی، ارتباط با دیگران، و تأثیرگذاری بر دوست و دشمن و. .. چنان عمیق و موثر بود که هارون نهایتاً دستور داد سندی بن شاهک، امام علیه السلام را در بیست و پنجم رجب سال 183 هجری قمری در پنجاه و پنج سالگی با خرمای زهرآلوده به شهادت برساند.

http://nohe1.blogsky.com/

http://nohe1.blogsky.com/

http://nohe1.blogsky.com/

http://nohe1.blogsky.com/

http://nohe1.blogsky.com/

کشته شدن امام

سعی فراوان دستگاه حکومتی هارون برای مخفی نگه‌داشتن شهادت امام علیه السلام و تلاش گسترده آنان برای عادی جلوه‌دادن مرگ حضرت، نشانهٔ پایگاه رفیع اجتماعی امام و وحشت عباسیان از اوست.
پیکر او پس از تحمّل سال‌ها زندان به‌طور معجزه‌آسایی توسط فرزندش علی بن موسی الرضا غسل داده شد و در مقابر قریش در مدینه السلام ـ در حاشیه بغداد ـ مدفون گردید. مزار شریفش مورد توجه عموم قرار گرفت و سالها بعد نوه بزرگوارش حضرت امام جواد علیه السلام در کنارش دفن شد و شیعیان دلباختهٔ آنها شهر کاظمین را در کنار تربت پاکشان تأسیس نمودند.

زینب کبری در سال ۶ - پس از صلح حدیبیه - و دو سال بعد از تولد حسین ابن علی علیه السلام پا به عرصه وجود گذاشت، محیطی که او در آن رشد کرد مهبط جبرئیل امین و جایگاه وحی سرمدی بود و روزی که خداوند به رسولش فرمان داد تا تمامی درهایی که به مسجدالنبی صلی الله علیه و آله باز می‌‌شدند را مسدود کند، زادگاه او را مستثنی ساخت. مادرش پاره تن رسول الله صلی الله علیه و آله، پدرش ‍ بهترین صحابه و نخستین مرد مسلمان در اسلام ؛ و خاندان او افضل خاندان عالم بود که خداوند متعال رجس و پلیدی را از آنان دور کرده و تحت (کسا) رسولش، در ظل حمایت خویش وارد ساخته بود.
زینب علیها السلام تحت تربیت چنین خاندان استثنائی رشد کرد. از همان ابتدا با مصیبتهای فراوانی روبرو شد که تحمل آن بر بسیاری امکان‌پذیر نبوده و نخواهد بود. زینب علیهاالسلام پس از آن که به سن ازدواج رسید، طبق گفته رسول خدا صلی الله علیه و آله که روزی به فرزندان علی علیه السلام و جعفر نگاه کرده و فرموده بود: دختران ما برای پسران ما و پسران ما برای دختران ما؛ از میان آن همه خواستگارانی که داشت به همسری برادرزاده اش، عبدالله بن جعفربن ابیطالب علیه السلام - که پنج سال از او بزرگتر بود- درآمد. زینب کبری علیهاالسلام در فاجعه کربلا دهها تن از بهترین و عزیزترین کسانش را از دست داد. آن معصومه فداکار پس از چند روز توقف در دمشق، همراه سایر زنان اهل بیت و کاروان اسرای کربلا به مدینه بازگشت و چنانچه خواهیم گفت در واقعه حره در سال۶۲ و یا سال قحطی مدینه، همراه عبدالله جعفر که در دمشق زمین‌هایی داشت به این شهر مهاجرت و در همان جا وفات یافت.
مرقد حضرت زینب
قریه‌ای که حضرت زینب علیهاالسلام در آن مدفون هستند در گذشته به راویه و اکنون به زینبیه مشهور است. در حال حاضر این قریه به شهر متصل و در هفت کیلومتری شرق دمشق قدیم به طرف فرودگاه واقع می‌‌باشد. در خیابان اصلی این شهرک از دور، گنبد و ماذنه‌های مقبره آن بانوی گرامی و دخت امام علی علیه السلام دیده می‌شود. گنبد این مرقد طلائی است و در سمت شرقی و غربی آن دو مناره کاشیکاری شده قرار دارد. در مدخل در غربی حرم و سمت راست آن داخل اطاق کوچکی سه قبر وجود دارد که یکی از آنها قبر آیت الله سید حسین یوسف مکی عاملی متوفی ۱۳۹۷ و دیگری مرحوم محسن الامین عاملی، صاحب تالیف معروف اعیان الشیعه و سومین آنها نیز دختر میرزا تقی بهبهانی می‌‌باشد. فضای حرم حضرت زینب و صحن آن بصورت مربع مستطیل می‌‌باشد که شبستان و گنبد و حرم در وسط آن قرار گرفته و دارای چهار در ورودی می‌‌باشد سقف شبستان و حرم از سه قسمت تشکیل شده که به صورت پله‌ای بر روی هم قرار دارند و گنبد نیز در وسط آن قرار یافته است. بر روی این گنبد آیاتی از قرآن نوشته شده و طلاکاری آن در سالهای اخیر به وسیله ایران انجام شده است. در سمت شرق صحن مطهر، مصلای زینبیه به همت آیت الله فهری زنجانی نماینده مقام معظم ولی فقیه در سوریه ساخته شده و مراسم نماز جماعت، دعای کمیل و نماز جمعه در آن برقرار می‌گردد. این شبستان بسیار بزرگ می‌‌باشد. مساحت کل صحن، حرم و سایر مراکز وابسته حدود ده هزار متر مربع است. در حرم جمعا ۱۱۴ اطاق وجود دارد که ۶۴ اطاق آن در صحن بزرگ و بقیه در صحن دوم و حسینیه‌های اطراف است.

http://nohe1.blogsky.com/

http://nohe1.blogsky.com/

http://nohe1.blogsky.com/

مقبره آن بانوی بزرگوار زینب کبری علیهاالسلام در وسط حرم با ضریحی نقره‌ای و اطراف آن هشت ستون کاشیکاری شده که گنبد حرم بر آن استوار شده وجود دارد. دیوارهای حرم مطهر تا نصف آن سنگ سفید و بقیه آئینه کاری بوده و جلوه‌ای از هنر و معماری ایرانی اسلامی است. بنای داخل و خارج حرم و همچنین مناره‌ها و گنبد از حدود بیست سال پیش است ولی توسعه‌های اطراف صحن و تزئینات آنها همگی از سوی جمهوری اسلامی انجام شده است.

جعفر پسر محمد (امام جعفر صادق) فرزند امام باقر و ششمین امام شیعیان است. وی بنیان گذار بزرگترین نهضت علمی در جهان اسلام می‌باشد که مورد تایید اهل سنت است. او توسط منصور خلیفه عباسی کشته شد.